Το είδα στο Linked In και μου άρεσε πολύ. Κάποιος ρώτησε “τι θα συμβούλευες τον εαυτό σου στην επέτειο των είκοσι χρόνων σου;”.
Μπήκα σε σκέψεις. Τι θα έλεγα εγώ στον εαυτό μου κάμποσα (πολλά) χρόνια πριν; Ποιες συμβουλές και οδηγίες θα μου έδινα;
Σκέφτηκα πάρα πολλά πράγματα αλλά στο τέλος κατέληξα στα εξής 10.
- Κάθε αρχή και δύσκολη. Μάθε πως να είσαι αρχάρια.
- Ζήτα βοήθεια. Μοιράσου τις δυσκολίες σου. Δεν μπορείς και δεν χρειάζεται να τα αντιμετωπίσεις όλα μόνη σου.
- Επέτρεψε στον εαυτό σου να κάνει λάθη. Πολλά. Κανείς δεν έμαθε κάνοντας το σωστό. Τώρα ακούγεται κλισέ. Τότε δεν ήταν.
- Βάζε στόχους και τόλμα. Παρά το φόβο, τη ντροπή, την αποδοκιμασία, τις κακές προβλέψεις. Και όταν οι κακές προβλέψεις βγουν αληθινές, τινάξου και τόλμα κάτι διαφορετικό.
- Βρες σε τι είσαι καλή. Τι κάνεις καλά με σχετική ευκολία. Εξέλιξέ το. Είναι η βάση για μια ικανοποιητική επαγγελματική πορεία.
- Αποταμίευσε. Αυτονόητο. Και πολύ βασικό.
- Εξασκήσου στην απευαισθητοποίηση από τη γνώμη των άλλων. Δύσκολο; Ναι. Αδύνατο; Όχι. Είναι θέμα πρακτικής εξάσκησης.
- Πες όχι. Ευγενικά ή μη. Είναι μια καλή λέξη.
- Κλάψε. Η ζωή έχει πολλές δύσκολες στιγμές. Κλάψε μέχρι να σταματήσεις να κλαις και μετά συνέχισε.
- Γέλα. Συχνά και συστηματικά. Η ζωή είναι πολύ σημαντική για να την παίρνουμε στα σοβαρά (κλεμμένο από Γιάννη Κορδώνη).
Βέβαια, γνωρίζοντάς με πλέον αρκετά καλά, τολμώ να υποθέσω πως πάνω κάτω τα ίδια θα έκανα.
Aλλά ίσως απολάμβανα λίγο περισσότερο να κάνω παρέα με αναποδιές και κακουχίες.Επειδή τώρα ξέρω πως έτσι κι αλλιώς, είναι αδύνατον να τις αποφύγω.
