Τα περισσότερα πράγματα στη ζωή μας είναι θέμα ισορροπίας με την έννοια της λειτουργικής διαχείρισης των προκλήσεων και δυσκολιών της ζωής.
Αισθανόμαστε ισορροπημένοι, όταν είμαστε σε γενικές γραμμές ικανοποιημένοι με τα αποτελέσματα της διαχείρισης ενός θέματος ή μιας κατάστασης και έχουμε ως επί το πλείστον θετικά συναισθήματα σε σχέση με αυτό. Ωστόσο η αίσθηση της ισορροπίας δεν έχει συνεχόμενη διάρκεια. Εκεί που αισθανόμαστε ότι τα καταφέραμε και θα έπρεπε πλέον να νιώθουμε «ισορροπημένοι», εκεί προκύπτει κάποια δυσκολία. Ίσως νιώσουμε πως δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε επαρκώς και πως είμαστε λιγότερο ικανοί να διαχειριστούμε την κατάσταση με αποτέλεσμα η ισορροπία να «χαλάει».
Οι προκλήσεις που προκύπτουν δεν είναι απαραίτητα αρνητικά επιφορτισμένες. Μπορεί να πρόκειται για θετικό γεγονός, κάτι που εμείς οι ίδιοι επιδιώξαμε. Για παράδειγμα, μια επαγγελματική αλλαγή, μια ευκαιρία ή ανέλιξη, μια πρόταση συνεργασίας για την οποία εργαστήκαμε να πετύχουμε.
Πώς όμως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την αίσθηση της ανισορροπίας;
Αρχικά καλό θα ήταν να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να μη μεγαλοποιήσουμε το ζήτημα που μας απασχολεί, γεγονός που θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση με δημιουργικό και αποτελεσματικό τρόπο.
Έπειτα μπορούμε να εξετάσουμε πιο διεξοδικά το θέμα κάνοντας ένα reality check. Μπορούμε να θέσουμε ερωτήματα σχετικά με την ουσία του προβλήματος, ποιο είναι ακριβώς, τι πηγαίνει καλά, τι χρειάζεται διόρθωση, πως αντιμετωπίσαμε παρόμοια θέματα στο παρελθόν, ποιος θα μπορούσε να μας βοηθήσει.
Και να θυμόμαστε πως η απόλυτη ισορροπία δεν είναι ρεαλιστικά εφικτή.
Ίσως θα ήταν καλύτερα να πούμε ότι αυτό που μπορούμε να πετυχαίνουμε κάθε φορά, είναι ο βαθμός κατά τον οποίο τείνουμε ή απομακρυνόμαστε από το σημείο ισορροπίας, εντοπίζοντας και εφαρμόζοντας ότι μας βοηθά να επανερχόμαστε σε αυτό.
