Αφήνω το μυαλό μου να ξεκουραστεί. Δεν χρειάζεται να προσπαθώ τόσο. Μπορώ να είμαι λιγότερο πετυχημένη. Λιγότερο σωστή. Λιγότερο αδύνατη και λιγότερο γυμνασμένη. Και λιγότερο καλή μητέρα, κόρη, αδερφή, σύντροφος, συνάδελφος. Μπορώ να είμαι εύθραυστη και ευαίσθητη και μπορώ και να φοβάμαι. Είναι εντάξει κάποιες φορές να μην κάνω τίποτα. Για τίποτα και για κανέναν....
Για αποφάσεις σημαντικές ή λιγότερο σημαντικές, συμβουλεύομαι την καρδιά μου. Ζητώ από το σώμα μου να στείλει το μήνυμα. Επειδή γνωρίζω ότι υπάρχει ένας μάγος μέσα μου. Ο μάγος γνωρίζει. Εμπιστεύομαι τη σοφία του. Και όσο τον εμπιστεύομαι, εκείνος με φροντίζει. Μου ψιθυρίζει. Με τραβάει από το χέρι. Απαλά. Με σιγουριά. Με αποφασιστικότητα. Θέτοντας την...
Αν κάτι δεν εξελιχθεί όπως το είχα σχεδιάσει, δε θα παραπονεθώ. Δεν υπάρχει τίποτα χρήσιμο στο να παραπονιέμαι ή να κατηγορώ οποιονδήποτε ή οτιδήποτε για την αποτυχία μου. Συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μου. Αν παραπονεθώ και αν κατηγορήσω, αποκλείω τη δύναμη της μάθησης από τη ζωή μου. Σταματώ την εξέλιξη μου και το πιθανότερο είναι ότι...
